Anonim
Beni tanımayın. Kim olduğumun bir önemi yok çünkü. Tanıyorsanız da unutun kim olduğumu ağzımı açtıktan sonra, tekrar kapatana kadar. Sesim bambaşka biri, siz onu bilmiyorsunuz. Nereden geldiğini de bilmeyin.
Herkesten biri olmak ama herkes olmamak istiyorum. Bir farklılık ama görülmeyen, sadece duyulan; kaynağı belirsiz ve önemsiz ama söyledikleri belirli ve önemli bir ses kalabalığın içinden. Tanınmadan anlaşılmak istiyorum. Sesim benden bağımsız olsun; beni tanıyanlar beni unutsun ve hiç tanımadıkları, kim olduğu hakkında hiçbir fikirlerinin olmadığı birini dinlesinler istiyorum. Benden bağımsız bir ben olsun istiyorum. Ağzımı açtığımda, konuşmak için ses tellerimi titrettiğim anda o ben çıksın benden ve ben görünmeyeyim gözlere, kim olduğuma dair en ufak bir iz olmadan, görüntüm ya da sesim olmadan bir ben olayım ve konuşayım. Beni dinleyenler “Evet,” desin “doğru söylüyorsun.” Hak vermesinler ya da bütünüyle veya kısmen. Ama kulak versinler söylediklerime ve anlasınlar onları, çorbada kim olduğumun attığı bir tuz zerresi olmadan. Benim isteğim de bu.
Tüm isimlerimi unutun, onlar beni ben yapıyorlar. Sadece imzamı bilebilirsiniz, o kadarına izin veriyorum.
